Józef Czapski, jako polski oficer rezerwy, walczył z Niemcami na początku II wojny światowej, został wzięty do niewoli przez Sowietów i cudem ocalał z masakry tysięcy jego towarzyszy broni. Był ważną dla polskiej emigracji postacią publiczną, pamiętnikarzem, świadkiem historii i pisarzem, ale to twórczość malarska nadawała sens jego życiu. Jest też pryzmatem, przez który Karpeles opisuje życie Czapskiego na tle dwudziestowiecznej historii Polski.